Deze week bestaat Zoë’s Healthy life 4 jaar. Op mijn 16de startte ik deze foodblog. Ik ben nu 20 en in deze reeks deel ik de 4 levenslessen die ik in de afgelopen 4 jaar bloggen heb geleerd. Dit is les 2. 

De mening van anderen en dergelijke onzin

Ik heb het afgelopen jaar veel mogen leren. Het was een proces van vallen en opstaan, tegenslag en succes, van bijna willen opgeven maar uiteindelijk toch altijd kiezen om door te gaan. Vertrouwen en angst wisselden zich af terwijl ik ontdekte dat de grenzen van mijn comfortzone niet de grenzen zijn van mijn werkelijke kunnen en dat je steeds beter wordt als je erkent waar je nu staat en jezelf de toestemming geeft om beter te kunnen worden. Je hoeft niet vanaf het eerste moment foutloos te zijn. Je kan ook stoppen met alles proberen te controleren, niet dat je je doel niet voor ogen moet blijven houden, wel dat je flexibeler kan zijn in de weg ernaartoe. Wie flexibel is plooit waar de controlefreak breekt, in dezelfde situatie. En de angst voor de commentaar van anderen, heb ik meer losgelaten. Je kan namelijk nooit voor iedereen goed doen. Het enige wat je kan doen is enthousiast je eigen weg volgen en dan zullen mensen met dezelfde smaak je wel weten te vinden. Dat vraagt moed. Moed om in je eigen kracht te gaan staan en zelf de verantwoordelijkheid te dragen. Ook mij zakt de moed wel eens in de schoenen. Door die momenten leerde ik de les die ik vandaag met jou wil delen. Als ik even niet meer wist hoe het verder moest, angst me verlamde of een tegenslag me liet struikelen, gaf dit me terug rust en vertrouwen. Rust in mijn gedachten en vertrouwen in mijzelf. Van daaruit zie je de weg weer helder. Die weg is er altijd, maar geblinddoekt door kritiek of verwachtingen van anderen zal je die niet zien. 

Handel vanuit vertrouwen, niet vanuit angst

Als je de wereld wilt veranderen, zal je iets moeten toevoegen wat er nog niet is. Je acties zullen niet van waarde zijn als je exact doet wat een ander ook doet en een kopie maakt van wat al bestaat. Het tijdperk van het oude, is voorbij. De wereld snakt naar nieuwe en betere zaken. De wereld heeft jou nodig. Jouw unieke talenten, want die heb je met een reden. Durf jij volledig in je kracht te gaan staan? Durf jij je hoofd boven het maaiveld uit te steken? 

Kan jij nog horen wat je hart je vertelt en durf je dan echt te luisteren? Of onderdruk je het, stop je het weg. Omdat het f*cking eng is om vernieuwend te zijn. Dan voel je die angst weer opkomen: “Wat zullen anderen wel niet van mij denken?”. Die gedachte transformeert in “Ze zullen zeggen dat ik gek ben. ”. En die wordt dan “Misschien hebben ze wel gelijk. De enige optie is vanaf nu keihard mijn best doen om normaal te zijn. Laat die droom maar… Als ik nu gewoon ga doen zoals de rest, val ik in ieder geval niet op en zal ik niet buitengesloten worden.” 

Wat jij denkt dat anderen denken is ook maar een gedachte

Dat hele verhaal ontstaat vanuit wat jij dénkt dat anderen denken. Je weet niet eens of ze dat wel echt gedacht hebben. En dat ga je natuurlijk ook niet navragen. Stel je voor dat je tegen een willekeurige voorbijganger zou zeggen: “Hey, hoe gaat het? Ik zat net te fantaseren wat jij zou denken als ik iets doe dat mij gelukkig maakt. Eigenlijk doet jouw mening er niet toe omdat ik mijn leven leef en jij dat van jou. Ik zou het echter wel vervelend vinden als je iets negatiefs over mij denkt of zegt. Dus ik wou het gewoon even navragen. Zo kan ik waar nodig mijn plannen aanpassen zodat jij je niet hoeft te ergeren aan mij.” In het echt zou je dat natuurlijk nooit doen maar in je hoofd doe je dat continu. Dat is gekkenwerk! Je kan nooit voor iedereen goed doen. Wat persoon X helemaal geweldig vindt, zal persoon Y maar vreemd vinden. Voor elke persoon die de kunst in een schilderij ziet, is er gegarandeerd iemand die het met de grond gelijk maakt. Je zal nooit voor iedereen goed kunnen doen en dat is maar goed ook want het is uitermate vermoeiend.

En bovendien boeit het helemaal niets wat anderen van je denken als jij er maar gelukkig van wordt. Vanaf dat je stopt met je daar druk over te maken, ervaar je een grenzeloze vrijheid. Het enige wat je hoeft te doen is je eigen mening zwaarder laten doorwegen dan die van de anderen, want die is meestal toch niet heel wetenschappelijk onderbouwd. 😉

Ps. 4 jaar geleden deed ik een fotoshoot om wat foto’s van mijzelf te hebben toen ik mijn blog online zette. Die fotoshoot heb ik opnieuw proberen te doen. Elke dag van deze week tot 1 augustus, deel ik één van deze foto’s met een levensles die ik door dit project heb geleerd.