Deze week bestaat Zoë’s Healthy life 4 jaar. Op mijn 16de startte ik deze foodblog. Ik ben nu 20 en in deze reeks deel ik de 4 levenslessen die ik in de afgelopen 4 jaar bloggen heb geleerd. Dit is les 3. 

Het hoeft niet perfect te zijn, zolang het maar bestaat kan het beter worden

Qua missie en visie je lat hoog leggen is top, anders kom je nergens waar het interessant is. Als kortetermijndoel heeft het mij al vaker geholpen om me voor te nemen om gewoon het beste te doen wat ik nu kan, met de tijd en middelen die ik op deze seconde heb. De drempels storten in en plots verschijnen er overal mogelijkheden waar er voorheen enkel excuses waren.

Het doel is niet om de perfectie te bereiken. Mijn doel is om iets waardevols te creëren. 

Doe altijd je best maar sta jezelf toe om vooruitgang te boeken. Het is veel efficiënter om alvast te beginnen en waar nodig bij te sturen dan in je hoofd een actie voor te stellen en daar de bijhorende rampenplannen en noodscenario’s voor te bedenken. Door het gewoon te gaan doen, zal je ontdekken dat dingen ook kunnen meevallen. Een goede afloop is ook een optie. En vooral dat vele kleine stapjes in de goede richting in ieder geval beter zijn dan op je plek te blijven staan. Want je gaat wél vooruit, je leert, je groeit, je zet door en je blijft je doel voor ogen houden. Daar gaat het om. 

Een streven naar perfectie ontstaat wanneer je voldoening en waardering in de buitenwereld probeert te zoeken. Omdat je bang bent dat je niet goed genoeg bent, wil je je omgeving omverblazen met perfectie. Je wil van anderen de bevestiging krijgen dat je goed bezig bent, omdat je onzeker bent en jezelf continu in twijfel trekt. Het gebrek aan eigenwaarde voelt als een leegte in jezelf en die probeer je op te vullen van buiten uit. Het probleem is dat je dat alleen van binnenuit kunt oplossen. Eigenwaarde is wat jij vindt dat je waard bent, niet wat de buitenwereld zegt. 

Fouten zijn het bewijs dat je blijft vechten

Als je stopt met de schijn hoog te houden en start met te zijn wie je nu bent, kan je echt groeien. Er zit zoveel waarde in naar jezelf kunnen kijken en zonder weerstand of tegenspreken waarnemen wat er nog kan verbeteren en daar werk van maken. Dan groei je echt. Leer van je fouten in plaats van ze proberen te verstoppen. Fouten maken is deel van het proces van ergens heel goed in worden. Het maakt jou niet bijzonder want iedereen heeft nog groeimogelijkheden. Op het ene gebied misschien nog meer dan het andere maar zelfs iemand die jij binnen een bepaald vakgebied de status perfect toekent, kan beter worden. Alles evolueert. Altijd. 

Fouten geven ook niet aan of iemand dom of getalenteerd is. Elke seconde is een momentopname waarin je ervaart wat je op dit moment wel/ niet beheerst. Het is een kans die je dankbaar kunt aannemen want als jij dit signaal opmerkt en ermee aan de slag gaat, word je beter. 

Zolang het echt is, zal je altijd iemand raken

Ik wil je ook nog het ruimschoots-goed-genoeg-is-oké-principe meegeven, wat ik zelf toepaste voor de opnames van de receptvideo’s. Ik ben namelijk iemand die de lat hoog legt, koppig is en geen genoegen neemt met minder als ik ervan overtuigd ben dat er meer in zit. Als ik iets doe, wil ik het meteen goed doen. Mijn definitie van “goed genoeg” schommelt tussen “foutloos” en “het beste wat ik op dit moment kan”. Daar zit de valkuil want ik leg mijn verwachtingen vaak een pak hoger dan wat praktisch haalbaar is en dat werkt soms verlammend. 

Wat me dan helpt is me focussen op het doel: receptvideo’s opnemen zodat jij als lezer makkelijker en sneller de recepten kan maken en alles helemaal duidelijk is. Ik wil video’s maken die inhoudelijk waardevol zijn. Het doel is niet om te tonen hoe goed ik wel niet kan koken, dat mijn haar altijd perfect ligt of dat ik het goed kan uitleggen. Met een minimale poging tot luisteren, hoor je misschien zelfs dat ik uit Antwerpen kom, hoe hard ik ook mijn best heb gedaan om mooi te praten. Dat neemt niet weg dat ik wel in mijn doel geslaagd ben. Het gaat in eerste instantie om de waarde die ik deel en niet zo zeer om mij. Op die manier kan een video die naar mijn normen met maar juist de score “goe genoeg” aantikt, toch waardevol zijn om op zijn minst één persoon verder te helpen met de existentiële vraag die de mensheid al eeuwen bezighoudt; “Wat koken we vanavond?”. 

Je kan op deze seconde niet meer doen dan je best

In het begin kan het oncomfortabel zijn maar hoe meer je het toepast, hoe meer je oké kan zijn met “goed genoeg”. Hoe meer je erop kunt vertrouwen dat wat op dit moment je maximale kunnen is, exact dat is waar iemand anders nu nood aan heeft om te horen. Des te meer je daarop vertrouwt en blijft doorgaan, des te beter je uiteindelijk zult worden. ❤️

Ps. 4 jaar geleden deed ik een fotoshoot om wat foto’s van mijzelf te hebben toen ik mijn blog online zette. Die fotoshoot heb ik opnieuw proberen te doen. Elke dag van deze week tot 1 augustus, deel ik één van deze foto’s met een levensles die ik door dit project heb geleerd.